علاوه بر این، تأثیرات لباس کار برق بر روی برداشت ها به رفتارها نیز گسترش می یابد. کایسر و همکاران (2010) یک سری آزمایش انجام داد. برای آزمایش اول، از یک فرد محرک زن با تی شرت قرمز یا سبز عکس گرفته شد.
به شرکت کنندگان مرد عکسی از این زن نشان داده شد و لیستی از سؤالات به آنها داده شد که از بین آنها پنج سؤال برای پرسیدن از او داده شد. از آنجایی که تصور می‌شود زنانی که قرمز پوشیده‌اند نسبت به رنگ‌های دیگر پذیرای جنسی هستند و تمایلات جنسی بیشتری دارند.
محققان انتظار داشتند مردانی که این زن را با لباس قرمز می‌پوشند سؤالات صمیمی را برای پرسیدن انتخاب کنند و این همان چیزی است که آنها دریافتند. در آزمایش دوم، فرد محرک زن یا یک تی شرت قرمز یا آبی پوشید.
پس از دیدن عکس او، به شرکت کنندگان مرد گفته شد که با او تعامل خواهند داشت، جایی که او می‌نشیند، و می‌توانند صندلی‌های خود را در هر کجا که می‌خواهند قرار دهند.
مردانی که انتظار داشتند با زن قرمزپوش تعامل داشته باشند، صندلی های خود را به طور قابل توجهی به صندلی او نزدیکتر از زمانی که انتظار داشتند با یک زن آبی پوش تعامل داشته باشند، قرار دادند.
در یک آزمایش میدانی، پنج زن متحد تی‌شرت‌هایی به رنگ قرمز یا رنگ‌های دیگر پوشیدند و در کنار جاده ایستادند تا تاکسی‌چر کنند. رنگ تی‌شرت روی زنان راننده تاثیری نداشت، اما مردان به طور قابل توجهی در مقایسه با سایر رنگ‌ها، هنگام پوشیدن تی‌شرت‌های قرمز، توقف می‌کردند تا زنان همکار را انتخاب کنند.
در یک مطالعه مشابه، محققان رنگ لباس یک زن را در یک سایت جلسه آنلاین تغییر دادند به طوری که زن با پوشیدن قرمز یا چندین رنگ دیگر نشان داده شد. هنگامی که لباس او به رنگ قرمز تغییر یافته بود، زنان به طور قابل توجهی بیشتر از سایر رنگ های تی شرت تماس گرفتند.
